Ik stap uit de trein op Utrecht Centraal en wandel naar spoor 14. Daar vertrekt over tien minuten mijn volgende trein met als eindbestemming voor mij: Utrecht Zuilen. Eenmaal aangekomen bij spoor 14, zie ik een stukje verderop de heerlijke zonnestralen op het perron neerdalen. Ik loop net zolang door totdat ik de warmte van deze stralen op mijn gezicht voel.
Vervolgens richt mijn blik zich op een aantal andere perrons, terwijl ik de mensen om me heen observeer. Wat vind ik dat heerlijk; gewoon wat kijken, een beetje fantaseren over anderen en filosoferen over wie ze zijn en wat ze doen. Ik word me bewust van een serene rust vanbinnen. Een heerlijk gevoel van puur geluk.
Terwijl ik diep in gedachten verzonken ben, besef ik dat we eigenlijk allemaal reizigers zijn. We reizen niet alleen in letterlijke zin met voertuigen als de auto, de trein, het vliegtuig, de fiets of met de benenwagen, maar we zijn ook allemaal op een spirituele reis. Een spirituele reis op planeet aarde. Waarin we ontdekken, verbinden en creëren.
Ik filosofeer nog even verder. Zou iedere bestemming iets tijdelijks zijn? Even aankomen, genieten van de bestemming om vervolgens weer op doorreis te gaan? Spoor 14 is op dit moment een mooie bestemming. Toch ben ik ook wel blij dat de volgende trein over een paar minuten vertrekt om mij naar het volgende station brengt. Mijn afspraak in de Spoorwegkathedraal staat op het programma. Het uiteindelijke doel van deze reis.
