In De Zeven Eigenschappen van Effectief Leiderschap vertelt Stephen Covey een mooi verhaal over hoe zijn perceptie veranderde. Simpelweg door op een andere manier naar dezelfde situatie te kijken. Dit verhaal speelde zich af in een metro in New York:
‘Het was zondagochtend. Sommige mensen zaten een krant te lezen, anderen waren zichtbaar in gedachten verzonken en weer anderen zaten vredig met hun ogen dicht. Plotseling kwam er een man met zijn kinderen binnen. De kinderen waren zo uitgelaten dat de rust onmiddellijk was verstoord. De man ging naast me zitten en sloot zijn ogen, alsof het hem allemaal niets interesseerde. De kinderen schreeuwden, gooiden met dingen en graaiden zelfs hier en daar naar een krant. Het was een chaos.
Maar de man naast mij deed niets. Het koste mij moeite om mijn irritatie te bedwingen. Ik kon mij gewoon niet voorstellen dat zijn rondrennende kinderen hem volkomen koud lieten. Het was duidelijk dat ik niet de enige was die zich eraan stoorde. Uiteindelijk keerde ik mij naar hem toe en zei zo beheerst mogelijk: ‘Meneer een aantal mensen hier ergert zich nogal aan uw kinderen. Zou u hen niet tot bedaren kunnen brengen?’
De man sloeg zijn ogen op alsof hij nu pas besefte wat er aan de hand was, en zachtjes zei hij: ‘O, natuurlijk, ik zal er iets aan doen. We komen net uit het ziekenhuis, hun moeder is een uur geleden gestorven. Ik ben helemaal verdoofd en ik denk dat zij zich ook geen raad weten.’ Kunt u zich voorstellen wat er op dat moment door mij heen ging? Mijn paradigma veranderende onmiddellijk. In een klap zag ik alles anders, en omdat ik alles anders zag, dacht ik er ook anders over, mijn gevoelens waren veranderd en ik gedroeg mij anders.’
Dit voorbeeld van Covey laat zien hoe ons perspectief van het ene op het andere moment totaal kan veranderen. In ieder moment en in elke situatie hebben we de mogelijkheid om onze perceptie en dus onze werkelijkheid te veranderen.
