Het is zaterdagmiddag en ik ben een beetje aan het chillen. Op een gegeven moment gaat mijn telefoon, ik kijk op het scherm en zie dat het Jo is, mijn buurman van 78.
“Hey Jo”, zeg ik.
“Hoi Ronnie”, antwoordt Jo.
En hij vervolgt zijn verhaal met: “Ronnie, kun je mij even helpen inloggen met een online schaakprogramma? Ik speel dit spelletje altijd op mijn PC, maar op de een of andere manier kom ik er niet meer in.”
“Natuurlijk, ik kom eraan”, zeg ik direct.
Na even een nieuw wachtwoord te hebben aangemaakt was het klusje zo gepiept. Jo kon weer lekker schaken.
Ik zei: “Ik wist helemaal niet dat jij een fanatiek schaker was.”
“Jawel, dat is een hobby van mij”, zei Jo.
“Schaak jij ook?”, vroeg hij meteen.
“Een beetje, maar is alweer jaren geleden”, antwoordde ik.
“Wacht even”, zei Jo. Hij liep een kamer in en kwam even later terug met een schaakbord in zijn handen. “Zullen we een potje doen?”, vroeg hij.
“Prima doen we”, zei ik.
Even later waren we aan het spelen en het viel me direct op dat hij wist wat hij deed. Ik heb vroeger veel geschaakt, maar ben nooit echt heel goed geweest. Maar ik vind het een leuk spel, dus ik vond het een leuke uitdaging om tegen Jo te spelen.
Vanaf de allereerste zet op dat bord heb ik achter de feiten aangelopen. Na tien minuten was het gebeurd en gooide ik mijn koning om.
“Nou, jij schaakt niet slecht”, zei Jo.
“Ja maar jij schaakt toch een heel stuk beter”, zei ik.
“Tja, zestig jaar geleden was ik vierde geworden bij de Brabantse schaakkampioenschappen, antwoordde hij glunderend.
“Ah, dat verklaart waarom ik billenkoek heb gekregen”, reageerde ik.
We buurtten nog even na en daarna liep ik weer naar huis. Ik dacht bij mezelf: zo, ik heb een nieuwe schaakpartner gevonden waaraan ik mezelf kan optrekken.
Ingemaakt door een 78 jarige, grinnikte ik bij mezelf.
