Een aanname is niets anders dan een zelfverzonnen ideaalbeeld dat jij in je hoofd hebt gevormd. Rond zo’n aanname creëren we vervolgens een verhaal en dat is dan onze waarheid. Hoe vaak is het je al niet overkomen dat je een aanname hebt gedaan die achteraf helemaal niet waar bleek te zijn? Of heb je een ander achteraf wel eens tegen je horen zeggen: ‘maar ik dacht dat je dit bedoelde?’ Een gevalletje boodschap anders geïnterpreteerd, zullen we maar zeggen… Oftewel een aanname over hoe iets zou moeten zijn.
Doe geen aannames
Aannames zijn the mother of all fuck ups. Vooral in de onderlinge communicatie levert dit vaak grote problemen op. Zorg ervoor dat je altijd doorvraagt om te achterhalen wat de ander precies bedoelt. Vooral bij de start van een nieuwe opdracht is het essentieel dat het verwachtingspatroon kraakhelder is. Accepteer geen opdracht als je het idee hebt dat de ander onduidelijk is. Het is beter om een opdracht te weigeren dan zomaar ergens aan te beginnen. Doe geen aannames. Het is de snelweg naar conflicten!
Stel vragen
Het antigif tegen aannames is vragen stellen. Vragen verduidelijken de situatie en helpen je een hoop ellende te voorkomen. Vragen stellen is relevant voor zowel de zender (opdrachtgever) als de ontvanger (medewerker of externe specialist). Stel vragen zoals:
- Het is me nog niet helemaal duidelijk? Kun je dit nader toelichten?
- Als ik het goed begrepen heb bedoel je (x), klopt dat?
- Zou je mijn boodschap willen samenvatten, zodat ik weet of ik duidelijk ben geweest in mijn communicatie?
